Na inwentarzu parafii bogucickiej, sporządzonym 26 III 1816 roku, odcisnęli pieczęcie sołtysi miejscowości należących do tej parafii: Bogucic, Katowic, Załęża i Małej Dąbrówki. Na pieczęci sołtysa katowickiego widzimy pierwsze wyobrażenie godła Katowic. Z tego też roku pochodzą dane dające wyobrażenie o liczbie mieszkańców. Podano dokładnie liczby komunikantów (przystępujących do komunii) - i tak: w Bogucicach było ich 325, z Kuźnicy Boguckiej i Brwinowa - 503, Załęża - 247 i Dąbrówki - 162.

Przed rokiem 1827 dzieci mieszkańców Katowic uczęszczały do szkoły w Bogucicach. W tymże roku zorganizowano pierwszą szkołę w Katowicach - w adaptowanej chałupie, stojącej przy dzisiejszej ulicy Pocztowej. W roku 1856 rozpoczęto zajęcia w nowym budynku, wzniesionym przy ulicy Młyńskiej (mniej więcej tam, gdzie dzisiaj stoi budynek Urzędu Miejskiego - zdjęcie obok). Uczyło się tu 47 dzieci wyznania ewangelickiego, 6 katolickiego i 2 mojżeszowego.

Otwarte w roku 1871 pierwsze katowickie gimnazjum mieściło się prawdopodobnie w nie zachowanym budynku przy ulicy Młyńskiej. Pierwsze egzaminy maturalne odbyły się w nim w roku 1877. W roku 1874 w pobliżu zbudowano gimnazjum dla dziewcząt - jest to dzisiejsze liceum ogólnokształcące przy ul. 3 Maja. Szkoła z roku 1856 - stała w miejscu gdzie dzisiaj wznosi się budynek Urzędu Miejskiego przy ul Młyńskiej.

Karczma na terenie dominialnym, w pobliżu Kuźnicy i stawu hutniczego, tam gdzie stoi dom handlowy "Skarbek" przy zachodniej stronie Rynku, powstała prawdopodobnie przed rokiem 1816. W tymże roku w całej parafii boguckiej mieszkał tylko jeden Żyd - katowicki arendarz. Karczma była budynkiem wielofunkcyjnym, gdyż była tu również gospoda dla przyjezdnych, ze stajnią dla ich koni, browar, gdzie warzono piwo, a mieć też musiała gospodarskie obejście. Upamiętnił ją słownie anonimowy autor, który przybywając do Katowic w roku 1832 widział z oddali "karczmę górującą nad słomą krytymi domkami wiejskimi - podwójnym szczytem i wysokim dachem". Taką ją też przedstawił E. W. Knippel na barwnej litografii.

Duże znaczenie dla rozwoju Katowic miały uwieńczone sukcesem starania Franciszka Wincklera o zmianę projektu przebiegu linii kolejowej. Miała ona pierwotnie ominąć błotnistą dolinę Rawy. Ostatni fragment budowanej od roku 1843 linii wiodącej od Wrocławia ku wschodowi - odcinek Świętochłowice - Mysłowice, z przystankiem "Katowice" otwarto uroczyście 3 października 1846 roku. W roku następnym oddany został odcinek Mysłowice Słupna łączący sieć górnośląską z linią Szczakowa - Trzebinia - Kraków. Otwierały się nowe rynki zbytu dla śląskich produktów, co z kolei wpływało na intensyfikację produkcji i wzrost liczby mieszkańców, zasilanych napływem ludności wiejskiej z Małopolski i Żydów z innych części Śląska. W roku 1859 poprowadzono przez Szopienice i Sosnowiec połączenie z Koleją Warszawsko-Wiedeńską. Katowice stały się najważniejszą stacją węzłową we wschodniej części Górnego Śląska.

W roku 1848 otwarty został w Katowicach pierwszy hotel. Stał on przy dzisiejszej ulicy Warszawskiej, zajmując część terenu, gdzie znajduje się obecnie Dom Handlowy "Zenit". Utrwalił się w pamięci mieszkańców jako Hotel Welta (od nazwiska kolejnego właściciela). Dla wielu przyjezdnych ten właśnie hotel był oznaką miejskości Katowic, które formalnie stać się miały miastem dopiero za kilkanaście lat. W roku 1850 wystąpił tu ze swoją orkiestrą "Król Walca" - Johann Strauss.

Pierwszy wodociąg miał sieć rur o długości blisko 13 kilometrów. Woda pochodziła z kopalni "Kleofas", gdzie w szybie głównym odkryto żyłę wodną, skąd pompowana była do zbiornika o pojemności 1000 m2 na wzgórzu Beaty (najwyższy punkt w obecnym Parku Kościuszki). Po 10 latach wodę zaczęto sprowadzać do Katowic z zatopionej kopalni "Rozalia" w Dąbrówce.

W roku 1892 istniała już w Katowicach gazownia, która dostarczała gazu do latarń oświetlających ulice.

Pierwszą linię tramwajów konnych zbudowano w roku 1892. Elektryfikację linii tramwajowych rozpoczęto w roku 1898. 30 grudnia 1896 roku uruchomiono dwa połączenia tramwajowe przebiegające przez Katowice, a mianowicie między Katowicami a Siemianowicami Śląskimi przez Alfred oraz między Katowicami a Królewską Hutą przez Dąb. Najprawdopodobniej w 1897 roku powstała linia z Królewskiej Huty przez Chorzów, Węzłowiec do Alfredu.

Przy ulicy Bankowej, 7 grudnia 1930 rok otwarto pierwszy w Polsce Sztuczny Tor Łyżwiarski TORKAT. Imponujący, na owe czasy, obiekt zrealizowano w ciągu zaledwie czterech miesięcy. Śląsk stał się "pionierem sportów zimowych". Na torze odbywały się ogólnokrajowe imprezy sportowe, jak mistrzostwa Polski w jeździe figurowej i hokeju.

Maria Göppert-Mayer, urodzona w Katowicach w roku 1906, jest drugą kobietą w historii wyróżnioną nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki. Pierwszą była Maria Skłodowska-Curie, nagrodzona w roku 1903. M. Göppert-Mayer mieszkała od roku 1930 w USA. W okresie wojny pracowała w słynnym SAM (Substitute Alloy Materials) Laboratories na Uniwersytecie Columbia, gdzie skupiło się grono najwybitniejszych fizyków zajmujących się energią nuklearną. W roku 1955, wspólnie z prof. Hansem D. Jensenem, współlaureatem nagrody Nobla, opublikowała fundamentalną pracę "Theory of Nuclear Shell Structure".